We doen het allemaal: ons laten leiden door angst. Zelfs de ogenschijnlijk zelfverzekerde Karlien (that’s me) laat zich bewust en onbewust leiden door angsten die diep van binnen verscholen zitten. Angst is een hele gemene. Ze sluipt naar binnen, laat zich nauwelijks zien maar beïnvloed ondertussen wat je doet. Stiekem. Onbewust.
Zelf denk ik graag dat ik niet zoveel angsten heb. Want als ik iets wil, dan ga ik daar gewoon voor. Ook als ik het spannend vind. Maar spannend is niet hetzelfde als angst en stiekem doe ik alsnog veel dingen op een bepaalde manier omdat ik ergens bang voor ben. Bang voor wat andere mensen vinden, bang om controle te verliezen, bang om niet diegene te zijn zoals ik mezelf graag zie: een sterke vrouw die weet wat ze wil. Ben ik misschien bang dat mensen mij een watje vinden?
Ook je angsten hebben, net als je oordelen (Naar je hart luisteren en afstand nemen van je oordelen), te maken met je percepties. De manier waarop jij naar de wereld kijkt, denkt hoe die is, zou moeten zijn en hoe jij daarin zou moeten zijn. De beelden waarmee je bent opgegroeid en de interpretaties die je doet over wat andere mensen zeggen. Je ontkomt er niet aan dat je in je leven dingen mee maakt die niet helemaal lekker lopen, waarin je zelf iets stoms doet of dat een ander niet aardig of misschien zelfs slecht voor je is. Die gebeurtenissen kleuren de manier waarop je naar het leven kijkt en hoe je handelt. En in sommige gevallen veroorzaken die een angst.
Je bewust worden van je angsten vind ik persoonlijk een lastige. Want eerlijk is eerlijk, wie wil die nu onder ogen zien? Dat zou het beeld dat je hebt van jezelf compleet verstoren! En daar zit weer een angst… Je angsten onder ogen zien, en beseffen dat je niet perfect bent. Dat doet pijn. En misschien ligt daar wel de confrontatie die we aan moeten gaan om onze angsten te overwinnen.
