Ik zou zo graag van baan veranderen. Ja maar, wat nu als ik mijn vaste contract verlies? Of ik zou zo graag mijn schilderijen verkopen. Ja maar, wat als niemand ze mooi vindt? En ik zou zo graag een partner willen. Ja maar, wat als ik weer gedumpt wordt? Bij alles wat we graag willen komen een hoop onzekerheden kijken. En daarom doen we niet altijd wat we willen maar blijven we in onze comfortzone. Terwijl er juist ook zoveel mooie dingen voor je liggen!
Van nature zijn wij allen op zoek naar veiligheid. We zijn dierlijke wezens die er alles aan doen om te overleven. Dat zit in onze natuur. De oermens in ons moet zich continu bewust zijn van gevaar omdat we het niet redden als we niet alert zijn. En ook redden we het niet zonder elkaar. Eenzaamheid betekent niet alleen dat je je alleen voelt, de oermens in jou voelt zich ook onveilig. Je kan immers geen wolven verslaan in je eentje (althans, de meesten van ons niet).
Het is dus niet zo gek dat, zodra we iets willen wat nieuw en anders is, we ons zorgen gaan maken, gaan piekeren en uiteindelijk besluiten te blijven zitten waar we zitten. In onze comfortzone. Een onveilig gevoel is helemaal geen prettig gevoel en moet zoveel mogelijk vermeden worden. We willen gelukkig zijn! En daar hoort onzekerheid niet bij (zie ook Het loslaten van onzekerheden: doen wat goed voelt). En zo brengen we onszelf continu in de war met de vraag: wat wil ik nu eigenlijk? Omdat datgene wat je gelukkig gaat maken, je vaak ook heel onzeker maakt.
Maar toch worden we ook niet gelukkig van stil blijven zitten. Je wilt immers die andere baan, je schilderijen verkopen of een partner omdat je daar een goed gevoel bij krijgt. Alleen dat gebeurt niet als je er niets voor doet. Als je niet bereid bent om je ook wankel te voelen, onzeker en onveilig. Dus als je iets wil, neem je dan liever het verharde, rechte pad met verlichting en bloemetjes naar het land van ‘hier kan ik mee leven’ of neem je het pad met keien, donkere stukjes en bochten naar ‘yes, te gek!’?
