Sta eens even stil bij de volgende twee vragen:
- Ben jij een goed mens?
- Heb je wel eens iets ‘fout’ gedaan?
Je bent vast wel eens chagrijnig maar je bent geen chagrijn. Je zegt wel eens iets wat onaardig is maar je ben niet een onaardig persoon. Kortom, je vertoont gedrag maar je bent niet je gedrag.
Communiceren met compassie betekent dat je met liefde communiceert en uit gaat van het goede hart van de ander. Een ander niet benaderen door te kijken naar het gedrag wat hij/zij vertoont maar naar het goede hart wat er is.
Juist iemand die ik in eerste instantie niet zo aardig vind schenk ik iets meer liefde. Hij/zij zal het vast nodig hebben. Compassie in de vorm van de ander een kans geven. Beter leren kennen voordat ik een oordeel geef. Ervan uit gaan dat die persoon diep van binnen wel heel aardig wil zijn.
Dit is niet hetzelfde als jezelf wegcijferen of accepteren dat iemand je kwetst (Grenzen aangeven: waarom ‘nee’ zeggen niet werkt). Het wil niet zeggen dat alle vormen van gedrag automatisch goedgekeurd hoeven te worden omdat je ervan uit gaat dat iemand diep van binnen het goed bedoeld. Waar het om gaat is je eigen intentie. Als we praten tegen iemand vanuit onze vooroordelen praten we heel anders dan als we praten vanuit liefde voor onze medemens. Vanuit het hart.
Probeer het maar eens…
