Geef het wat tijd, wordt er gezegd. Want tijd heelt alle wonden. Toch gebeurt het dat jaren later diezelfde wond open gaat. Dat je tegen eenzelfde soort lamp loopt en de emotionele pijn van vroeger weer boven komt. Of dat je een patroon herkent dat je jezelf hebt aangeleerd om niet naar de wond te hoeven kijken. Soms gaat er iets mis als we de tijd onze wonen laten helen…
Veel emoties zijn tijdelijk. Er gebeurt iets, het is niet leuk maar je komt er wel over heen. Je kan met een gerust hart zeggen, geef het wat tijd, want het gaat wel over. Misschien heb je gewoon even je dag niet of valt het allemaal wel mee als je het even laat bezinken.
De moeilijkere momenten hebben wat meer tijd nodig. Tijd helpt je om dingen in een ander perspectief te gaan zien. Wanneer de rust is terug gekeerd en je kan nadenken over wat er nu echt speelde (zie ook: Accepteren en het veranderen van je focus). En misschien is dat wel wat we vergeten als we iets ‘tijd’ geven. Een moment van bezinning en reflectie. Nog even terug kijken op wat er gebeurde en bepalen of je het tijd hebt gegeven of weg hebt gestopt.
Dat je iets tijd geef wil namelijk niet zeggen dat het geen aandacht meer mag krijgen. Het hoeft niet genegeerd te worden en als de pijn af en toe nog aanwezig is, dan is dat zo. Tijd geven wil niet zeggen dat je er niet meer mee bezig mag zijn of er over na mag denken. Of dat je überhaupt niks meer mag voelen.
Het toestaan of niet toestaan van de aanwezigheid van emotionele pijn maakt het verschil tussen ‘tijd geven’ en ‘weg stoppen’. Geef het zoveel tijd als je wilt. En daarnaast ook aandacht en liefde.
