We kunnen het best alleen. Of niet? Dat willen we in ieder geval graag denken. Hulp vragen lijkt soms iets voor ‘zwakke’ mensen. Je kan het niet alleen, je moet er iemand bij halen en dat komt niet sterk over. Dus met man en macht proberen we het toch alleen te doen wanneer dat kan.
Daarnaast kunnen we ons ook schuldig gaan voelen om hulp te vragen. Want je vraagt tijd en energie van de ander en die is kostbaar in deze maatschappij (zie ook: Jezelf verliezen in perfectionisme). En niets is gratis dus je staat meteen bij de ander in het krijt en vindt dat je iets terug moet doen.
Ik ben heel zelfstandig opgevoed. Als je iets wilt, ga je gang! Hulp mocht ik best vragen en kreeg ik genoeg maar toch wilde ik altijd bewijzen dat ik het wel zelf kon. Zou dat in onze aard zitten misschien? En nog steeds vind ik het soms best lastig om hulp te vragen. Het lijkt niet in mijn systeem te zitten. Maar ik geloof dat ik er steeds beter in wordt. Niet alleen in het vragen van hulp maar ook in het hulp bieden.
Laatst besefte ik me namelijk dat de vraag ‘heb je hulp nodig?’ de ander laat nadenken of het nodig is. En vaak is dan het antwoord: nee niet nodig. Maar dat wil niet zeggen dat een beetje hulp niet fijn is. In mijn eenzamere momenten in mijn leven dacht ik wel eens, ik kan het wel alleen, maar ik wil het niet alleen. Herken je dat? Dat we het allemaal zelf lijken te kunnen wil niet zeggen dat soms een beetje hulp gewoon heel fijn is.
Dus ik neem de proef op de som. In plaats van vragen of iemand hulp nodig heeft kan ik ook vragen of iemand het samen wil doen. Of iemand hulp fijn zou vinden. En als ik zelf geen hulp nodig heb, waarom zou ik het dan toch alleen doen?
Iedereen kan leren om rustiger te worden van binnen, stilte te ervaren en mindful in het leven te staan. Kom gratis kennismaken om te kijken hoe ik jou kan helpen.
