Stel je voor je staat voor een keuze. Wat het ook is, klein of groot, dagelijks komen we wel iets tegen waarbij we even moeten nadenken over wat we willen. Wat wil je eten vanavond? Koop je iets lekkers? Wat wil je doen dit weekend? Wat wil je doen met je leven? Sommige vraagstukken zijn snel opgelost en verdwijnen. Bij anderen blijven we wat langer hangen. We bespreken het misschien met een vriend of vriendin, we denken er goed over na en ergens wordt er gezegd ‘je moet luisteren naar jezelf’.
Goed luisteren naar mezelf, hoe doe ik dat? En waar luister ik dan naar? Naar alle ruim 60.000 gedachtes die ik dagelijks heb? Probeer je eens te beseffen wat er allemaal van binnen gebeurd in een paar minuten…
Gedachtes gaan van hot naar her, zijn vaak irreëel of irrelevant. Emoties schieten per gedachte een andere kant op waar we uiteraard weer veel nieuwe gedachtes, oftewel oordelen, bij hebben (zie ook: Is het mogelijk om te stoppen met oordelen?). Een fijne wisselwerking waar je soms hor en dol van wordt. Hoe kunnen we nu tussen al die gebeurtenissen kiezen waar we naar luisteren?
De reden dat ‘luisteren naar jezelf’ niet altijd werkt is omdat er soms teveel is om naar te luisteren. Als we luisteren naar elke gedachte en emotie stoppen we heel veel energie in iets waar we maar weinig voor terug krijgen. Zie het als een doos papierwerk waar je doorheen moet spitten. Het werk is vermoeiend en meer dan de helft van wat op de papieren staat doet er niet toe. Daarnaast hebben we vaak een oordeel over wat er op staat, dus lezen/luisteren we dan wel echt?
Luisteren naar jezelf klinkt op deze manier als een zeer frustrerende taak waar je weinig mee opschiet. Het is te vaag. Luisteren is namelijk afhankelijk van de context, welk aspect van jou is op dat moment belangrijk om naar te luisteren? Je hart, je lichaam, je gevoelens, je normen en waarden? Of misschien is het goed om te luisteren naar wat je niet hoort.
