Vrij van onzekerheden, belemmeringen en vrij van de dingen die je meedraagt uit je verleden. Een innerlijke vrijheid, is dat mogelijk? Zouden we alles los kunnen laten en vrij kunnen zijn? Kunnen we dan ons hart volgen?
Wat we meemaken nemen we mee. We noemen dat wel eens ‘de rugzak’. Hoe ouder je wordt hoe meer deze gevuld is en de een is zwaarder dan de ander. Deze rugzak maakt ons onzeker. Ervaringen uit het verleden hebben invloed op je keuzes van nu.
Vaak is het dan ook niet veel meer dan onze eigen onzekerheid die ons tegenhoudt. Hoe zelfverzekerd iemand ook mag overkomen, iedereen heeft onzekerheden. Iedereen heeft belemmeringen door onzekerheden. De dingen die je laat omdat je ze niet durft. Het mooie is, de onzekerheden heb je, maar dat wil niet zeggen dat je daar naar hoeft te luisteren. Je hebt de vrijheid om te kiezen wat je doet ondanks de onzekerheden die er spelen.
Maar we hoeven ze ook niet te negeren. Soms proberen we ‘schijt’ te hebben aan dat gene wat ons onzeker maakt. Er niks om geven lijkt de truc te zijn om ons af te zetten tegen hetgeen we niet in ons leven willen. Maar juist die negatieve houding geeft aan dat je er wel iets om geeft. Zo belangrijk dat we soms de behoefte hebben om uit te spreken dat we er niets om geven (zie ook: Een kijkje in de spiegel: waar word je echt blij van?). Stiekem stop je best veel energie en aandacht in je best doen ergens niet om te geven en verlies je aandacht voor datgene waar je wel om geeft. De dingen die je waardevol vindt.
Vrij zijn om te doen wat goed voelt is een keuze. De keuze om je onzekerheden te erkennen maar je niet te laten tegenhouden. De keuze om je rugzak te dragen, te zien en je er niet door te laten belemmeren. Vrij ben je, als je dat toelaat.
