Een labeltje hier, een labeltje daar en als je dat label hebt dan zullen die andere vijf ook wel bij je horen. Vooral dat laatste kan frustrerend zijn als je merkt dat iemand verwachtingen van je heeft die volgens jou niet kloppen. Iemand die labels op je geplakt heeft die je niet wilt hebben. En daar ontstaat de drang om jezelf te moeten bewijzen. Maar naar wie eigenlijk? En waarvoor?
‘Trouw zijn aan jezelf’ kan je wel eens lastig gemaakt worden met al die labels. Ben je wel jezelf of ben je wat je denkt dat anderen van je verwachten? Of misschien wat je van jezelf verwacht? We kunnen namelijk heel goed anderen verwijten dat ze labels plakken maar stiekem plaatsen we onszelf ook graag in een hokje. Ook jezelf beschouwen als iemand die geen labels plakt, is een label. Alles wat je van jezelf of een ander vindt is in die zin een label.
Maar hoe krijg je dan de labels die bij je passen? Is het mogelijk om altijd jezelf te zijn en dat anderen je ook op die manier zien? In dat geval zou je ervan uitgaan dat je constant hetzelfde bent en je hetzelfde gedraagt. Iets wat op de een of andere manier niet gebeurt. Je past je aan, aan je omgeving.
Je hebt geen controle over de verwachtingen van anderen en de labels die ze op je plakken(zie ook: Jezelf verliezen in perfectionisme). Het kan frustrerend zijn als iemand een idee over je heeft dat voor je gevoel niet klopt. Zelf heb ik er een handje vol van om te willen laten zien wie ik ben als ik merk dat mensen een, in mijn ogen, verkeerde indruk hebben. Vaak verzand ik dan in gedrag dat ook niet bij me past omdat ik het dan weet te overdrijven.
We kunnen er krom voor gaan liggen om ons best te doen de ander te laten zien wie we zijn maar uiteindelijk verlies je daarmee wie je echt bent. Trouw blijven aan je eigen ‘ik’ zonder te vervallen in een gevoel van jezelf willen bewijzen, overdrijven of verstoppen is de mooiste vorm van wie je kunt zijn. Het is jouw ‘ik’. En als dat lukt, gaan mensen dat zien.
